از دید سرمایه‌گذار، صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity Fund) یا به اختصار صندوق PE، یک روش نوین سرمایه‌گذاری است که تلاش می‌کند به جای سرمایه‌گذاری‌های سنتی، روی شرکت‌های خصوصی نسبتاً بالغِ خارج از بورس (سهامی خاص)، سرمایه‌گذاری کرده و با در دست گرفتن تمام یا بخشی از کنترل آن‌ها، بازده زیادی را بدست آورد.
از دید شرکت‌های سرمایه‌پذیر، صندوق PE یک روش نوین تامین مالی است که جایگزین روش‌های پردردسر سنتی تامین سرمایه همچون عرضه عمومی و وام‌های بانکی شده و در یک بازه زمانی مناسب، آن‌ها را از دغدغه تامین مالی رها می‌کند. بنابراین صندوق PE، ابزار مالی مدرنی است که سه بخش جمع‌آوری سرمایه، مدیریت عملیاتی و سرمایه‌گذاری را دربرمی‌گیرد. صندوق‌های PE دارای عمر متوسط ۷ تا ۱۰ سال هستند و در این مدت، سرمایه قابل برداشت نیست و به همین دلیل است که این نوع سرمایه‌گذاری بیشتر به سرمایه‌گذاران موسسه‌ای و افراد با ثروت خالص زیاد محدود می‌شود.
با این حال، دلیل اصلی ترغیب به سرمایه‌گذاری PE، بازدهی بهتر آن نسبت به بازارهای سهام عمومی است. از آنجایی که صندوق‌های PE روی شرکت‌های بالغ‌تر سرمایه‌گذاری می‌کنند، برای به دست آوردن نفوذ یا کنترل بر عملیات شرکت، به سرمایه قابل توجهی نیاز دارند. هر صندوق PE معمولاً در زمینه خاصی تخصص دارد و برهمین اساس، راهبرد خاص خود را اتخاذ نموده و نوع خاصی از شرکت‌ها را (بر اساس چرخه حیاتش) هدف قرار می‌دهد (شکل ۱). بنابراین صندوق‌های PE می‌توانند در شرکت‌های جوان‌تر با آینده‌های درخشان (مانند سرمایه‌گذاری خطرپذیر که در مجله قبل به آن پرداختیم)، شرکت‌های تثبیت‌شده با جریان‌های نقدی قابل اعتماد، یا شرکت‌های ورشکسته‌ای که نیاز به بازسازی دارند، تخصص داشته باشند.
سرمایه‌گذاران صندوق PE
رایج‌ترین راهبردهای سرمایه‌گذاری در PE
۱- سرمایه‌گذاری خطرپذیر
۲- خرید اهرمی
۳- سرمایه‌گذاری در رشد
۴- شرکت‌های ورشکسته
ساختار صندوق PE
تفاوت PE با VC
اگرچه سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC) به عنوان یکی از متداول‌ترین راهبردهای PE درنظر گرفته می‌شود، اما چند تفاوت کلیدی با آن دارد. به طور کلی در VCها معمولا از استارت‌آپ‌ها و کارآفرینان حمایت شده و تأمین مالی معمولاً در ازای ۵۰٪ از سهام شرکت یا کمتر انجام می‌شود. سرمایه‌گذاران آن تمایل دارند رویکردی مشاوره‌ای یا بدون دخالت را اتخاذ کنند. همچنین بازده، پس از خرید یا عرضه عمومی شرکت محقق می‌شود. اما PEها معمولا در مراحل مختلف کسب‌وکارهای تثبیت‌شده سرمایه گذاری می‌کنند. تأمین مالی در ازای تصاحب اکثریت سهام یا مالکیت کامل شرکت انجام می‌شود. سرمایه‌گذاران تمایل دارند به طور فعال در مدیریت و عملیات شرکت مشارکت کنند. معمولاً بازده، زمانی محقق می‌شود که شرکت رشد کند یا در مورد شرکت ورشکسته، زمانی که فروخته یا دوباره عرضه عمومی شود. از جمله معایب صندوق‌های PE می‌توان به امکان ریسک بالا، فرآیند نسبتا طولانی بازگشت سرمایه و محدود بودن به سرمایه‌گذاران نهادی و معتبر اشاره کرد.
